Bir başka veda

Elim ermediydi dayımın vefatını yazmaya,, her gün erteledim.Canım yanmıştı annemden 1,5 ay sonra kaybettiğimiz dayım için.Çok bağlıydılar birbirlerine üç kardeş.Büyük dayım kızkardeşini ağabeyimin  beni sevdiği gibi çok sever, üzerine titrerdi.Her yaz üçü biraraya gelir sabahlara dek konuşup kahkahalar atar, hasret giderirlerdi.Ta ki annem yatağa düşene kadar.En son Mayıs 2015'te evimde toplaştılar, annemin yatağı başında.Artık sohbetlerin eski tadı yoktu, ağlaştılar, son konuşmalarıydı, hepsi de farkındaydı.

O günden tam 3,5 ay sonra 14 Ağustos 2015 'te annemi yitirdik.
Dayanamadı dayım, annemden 1,5 ay sonra kayıp gitti.

Yıllar yılı Anadolu'nun her yerinde kaymakamlık yapmış en son Tokat'ta vali muavinliğinden emekli olmuş, ana dili gibi fransızcası, büyük bilgi birikimi ve aydın kişiliği ile son anına dek berrak zihniyle bizleri hayran bırakan dayımı 30 Eylül 2015'te kaybettik.Anneannemin  koynuna defnettik onu.
Çok sevip gurur duyduğu 4 oğlundan birini yitirdi genç yaşında, yaşıtım dağ gibi Berkhan'ımızı kırkında yitirdik, evlat acısı tattı ne yazık ki...

                                                    1929-2015
                                            KÂMURAN UYKUR *


Hiç unutmam , 2011 yılında, sıcak bir Eylül günü bir araba kiralamış,büyük büyük dedemizin köyüne,Ata toprağına gitmiştik.Menemen'in Çukurköy'üne..Üç kardeş çocuklar gibi mutluydular, ben aralarına oturmuş yaş ortalamalarını düşürüyordum.Piknik yaptık,, sonrasında balık yemeğe Foça'ya geçtik ama bir tufan koptu Eski Foça halicinde, dönüşümüz sıfır görüş ,sağanak yağmurla olmuştu..

                                                   Çukurköy 2011

                                                    1936-2016
                                              AKIN UYKUR**

Her eve bir Ruhsar yanında Sinem bedava deyip beni gayrete getirirlerdi.Ne çok gülerdik...
Sonra birden her şeyin üzerine koyu bir tül iner gibi, yok oldu o keyif, uzaklaştı o şen kahkahalar..
Hastalıklar, ambulanslar, telefon trafiği, ikna çabaları, inatlar, doktorlar konuşulur oldu sadece.
..........................................
Ve bu akşam saatlerinde , Karşıyaka karakolundan bir telefonla küçük dayımın ölüm haberini aldım.
Doğduğumda kızımız oldu diyerek kalkıp oynayan , dik başlılığımız çocuk ruhumuzla benzeştiğim o yakışıklı dayımın...Tek başına günler öncesinde kayıp gitmiş yavrum. Yarın İzmir'e gidip cenazesini teslim alıp Gölcük'e götüreceğim, ablasının yanına......

Bu gece üçüyle oturup son kez vedalaşacağım, sayemde genç hissedecekler yine,,buluştukları yerden şen kahkahalarını dinleyerek uykuya dalacağım... 

                                                  30 Ağustos 2014

Dayım yine anneme dönüp " abla,, bizler iyi insanlarız yahu" diyecek....Hiç büyümediğimizden söz ederdin dayım,,......... kimsesizim artık,,, büyüdüm........

**:nakil:14 Şubat,
:defin:15 Şubat
17 Ağustos Mezarlığı/
Değirmendere

*defin: Karşıyaka Mezarlığı
: 3 Ekim /Ankara