Bir Ayrılık

 Kirpiklerinin ucuna değen kırmızı neonlar, kız gözlerini kırptıkça zıplıyor,atlıyor,düşüyor.Cehennemin ta dibinden gelmemiş miydi az önce? hani şu çıkmazların ordan, baba evinden.Yenmişti de tüm korkularını,soymuştu üstünden tedirgin derisini de koymuştu usulca evdeki divana.Kendini sokağa verdiğinde ne canlıydı ama..Sürümeden ayağını rap rap yürüdüğünde de söylendi kendi kendine; 'ıslık bile çalamıyorum..' Bir ara durdu da,,hepi topu birkaç saniye..kesin kararlı yürüdü geldi.

   Burada işte ; bir çırpıntı suya batmış yüreği ile kırmızı neonların altında durmuş bekliyor.Karşılıklı bile değil,,yan yana durdular..öylesine.
Konuşmaya başlar başlamaz susturulmadı mı?..İşte kirpiklerinde bir kez daha minik ışıklar,zıplayan,atlayan,düşen ışıklar..
Eyya,, neden olmasın tak koluna götür..sustuysak da yani..yürüdüler..

   Koskoca üç yıl..
Hala yan duruyor bak,,dönse ya!
Kimliksiz bir nefes bununkisi; bir organizma gibi yanında alıyor,veriyor; bir dokunuyor gece,bir çekiliyor..bakıyor kimse değil...

   Sözlerini hazırlamıştı ;kızcağızım demişti kendine; söyle,,dökülsün içinin kırığı,saç ortalığa.Bir bir toplamasını da bekleme! Tak koluna götür !
Koca gülüşlü dünyanın tek damla gözyaşı mı oldun da kederim dedin?!
Alma,sırtlama,düşüncene koma !
Bir kez geldin,, yan dursa da sustursa da göster avuç içlerinde daha dün bildiğin hoyratları, yanına düşen o farklı kokuyu..anlat !

   Koskoca üç yıl..daha 2'sinde bir bebe!
Ne olacak ki ? alışmak da var..bir olasılık elbet.
Kararsız dönüşlerle ağır ağır adamın gözlerini bulmaya,içine dokunmaya çalıştı kız. Haykırmak mı ? hayır asla.. tane tane usul usul söyledi kırığını..
Ortaya cam küre düştü..ki o ne avaz öyle .. İçinden dağıldı sağnak 'iftira'.
Reddedişler, boşver takma koluna; bak iyi olacak; buradan daha iyi.Olmazsa?
Olmasın, buradan o kokudan da korkudan da iyi...Olmalı...

  Ne çok ıslanmıştı yüreği içine akıttığı yaşlarla, boğazı düğüm, kaskatı anlaşılmazlık, ne kadar fazlaydı böyle..Ne çoktu üzerine yığım eller?
Dokunamamıştı hiç,duyuramamış anlatamamıştı...

   Artık gerisi ayrılık deyip yürüdüler; yine suskun..Ağızlardan çıkan buğu yanyana, kimlikler uzağa,öteye beriye savrularak. Bir hızlı bir yavaş adımlar,hiç değmeden..

   Kız kendi içine defalarca kustu öfkesini eski ağır kapıya gelene dek, defalarca işitmek istedi bir sevgi dilencisi gibi,,
Sağır yollar,suskun kaldırımlar boyu, ayaklar birbirine dolanarak, gece üzerlerine çöke çöke...

Olacaktı..mutlaka daha iyi olacaktı...

   En sevdiği şiiri yutkundu içine;
Kocaman bir ağaçtan
küçücük bir yaprak düştü göle,
henüz yeşildi yaprak
umursamadı ağaç
farkına varmadı göl...

   Titremedi bile eli anahtarı çıkarırken,uzandı açtı kapıyı..Girerken içeri, soluksuz kimlik kayboldu arkasından,,,

gece rengiydi, gece olup gitti..../rhr/Karşıyaka